Hier merkte ik meteen welke kleuters veel aandacht vroegen en welke de hele stille kleuters waren.
In de voormiddag heb ik met vier kleuters muziek beluisterd. Welke gevoelens worden er met deze muziek weergegeven?
Ik was nogal onzeker over deze activiteit.
Zou dit te hoog gegrepen zijn bij kleuters?
Zouden ze de bedoeling van de activiteit snappen?
Ik zette me samen met de vier kleuters rond de computer. De eerste cd werd opgezet.
De kleuters luisterden naar de muziek en zeiden niets. Het was stil in het hoekje. Ik denk dat ze nog nooit hadden geluisterd naar de gevoelens of gebeurtenissen achter muziek.
Nadat ik enkele impulsen had gegeven, sloog meteen hun fantasie op hol.
BV: Bij een bedreigend liedje kwam er een monster aangestapt, het was heel erg donker en het monster stapte op zijn tenen naar de VULKAAN. ( Dit idee kwam er waarschijnlijk omdat ze bij schrijfdans de vulkaan hadden gedaan? )
Opmerkelijk was wel dat ze wel konden zeggen dat de muziek , verdrietig, blij, bang ,... klonk en dat ze er meteen een fantasieverhaal aan koppelden.
In de muziek was er dan ook precies een gevecht aan de gang, waar de kleuters vertelden dat de vulkaan was opengebarsten en dat het monster moest wegrennen. Je hoorde in de muziek ook de spanning en je zag aan de kleuters hun gezichten dat ze echt in hun fantasiebeeld waren.
Bij een liedje dat angstig klonk vertelde een kleuter dat de mensen het monster hadden gezien en heel erg bang werden. Ze bibberden op hun benen.
Nadien hebben de kleuters nog verschillende keren staan bibberen op hun benen.
Wanneer de kleuters het principe van ' gevoel achter de muziek ' begrepen , mochten ze op de syntheziser muziek maken en hun gevoel er proberen inleggen.
Zoals verwacht was dit een beetje te hoog gegrepen.
Ze vonden het heel erg leuk om op de toetsen te tokkelen , en ze experimenteerden met alle verschillende geluiden en knopjes maar echt 'gevoel' in de muziek leggen , lukte niet.
Misschien wanneer ze meer kansen krijgen dat dit wel nog lukt?
De introductie van de babbelbox verliep moeizaam.
Doordat ik de poppenkast plots veranderde in een babbelbox vonden de kleuters het nogal moeilijk om te begrijpen dat ze hier nu eventjes geen poppenkast meer konden in spelen.
Ze mochten in de box kruipen en vertellen.
1 kleuter begreep het, hij vertelde over dat hij graag naar school kwam , omdat hij daar nieuwe dingen leerde en vrienden maakte.
Nadien was dit ook de kleuter die aan de andere spontaan vragen stelde toen ze in de box zaten om te "oefenen".
De andere kleuters waren meer geinteresseerd in de camera.
Wat is dat nu juist ? Hoe werkt het ? Wat kan het allemaal doen?
De activiteit werd dus meer een verkenning van de camera.
De kleuters waren heel erg enthousiast en wouden allemaal eens filmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten